Kırgınlık..

( http://www.youtube.com/watch?v=1vyT4O9ydv4 )

Kaç saattir düşünüyorum, kaç saattir bu satırları yazmak için bu bilgisayarın başında oturuyorum bilmiyorum. Bu satırları okuyor musun, onu bile bilmiyorum..
Kırıyosun, sonra tamir etmiyorsun ki. Özlemim kendimi yiyip bitiriyo, kalbimin üstünde ki her neyse, nefes alamıyorum. Kırgınlığın o kadar paramparça etti ki, kızgınlığımı bile unutturdu. Tahminen sanırım 29 saattir konuşmuyoruz. Seni o kadar özledim ki, bunu artık sana değil, kendime bile söylediğimde nefret eder oldum. Kırdın adam, kırdığını görmeden, tekrar tekrar kırdın. Özlemimi hafife aldın, her şeyin iyi olacağına inandırdın, en başında sen üzdün beni. Ben senden bi mesaj, yada en azından bi küçücük cevap bekledim, her seferinde! Ama sen.. Sen hiç bi zaman görmedin ki. Seni beklediğimi, özlediğimi, sevdiğimi, her seferinde ben sana haykırdıkça, umursamadın! Herkese ben seni savunurken, sen beni görmedin. İnsan, sevdiği birisini kırmaktan üzer, korkar. Üstüne titrer. Merak eder, endişelenir lan sevdiği için. Yoruldum be sevdiğim bu olanlardan. Korkar oldum senden. Acaba ne yapıyor? diye düşünmekten yoruldum. Birisine dertlerimi anlattığımda, bilmeden, seni tanımadan yargılamalarından yoruldum. Şuan da oluşan boğazımda ki yurudan yoruldum! Ve senin bu umursamaz hallerinden.. Ben sana öyle bağlanmışım ki, her an haykırmak istiyorum. Her seferindede kırılıyorum.. Sana belli etmeden, toparlanıyorum. Tamam, herşey geçti bak düzeldi derken tekrar yaralanıp, tekrar düşüyorum. Her seferinde biraz daha kırıyosun, parçalara ayırıyorsun. İnsan, kokusunu rüyasında bile hisseder mi adam? Ben hissediyorum. Sevilmediğimi hissettiğim gibi, senin umurunda olmadığımı bildiğim gibi.. Bekliyorum, senden gelecek küçük bi mesaj, çağrı. Her ne olursa olsun, sen yazana kadar, yazmıcam. Bu kadar net konuşmam belki beni zorlar ama, sabredicem. Senin gibi umursamaz olucam. En az senin kadar acımasız. Bu aşk yordu çünkü sevgilim. Fazlasıyla yordu.. Her seferinde sana olan aşkımı yazardım ya, bu sefer hiç birisi yok. Kırgınlığım, aşkın önüne geçti çünkü..

Özleyerek öldürüyorsun adam, görmüyorsun!

( http://www.youtube.com/watch?v=FlXNt0dX9R4 )  

Görmüyor musun adam beni? Her gece öldüğümü, sonra senin aşkından tekrar tekrar dirildiğimi görmüyor musun? Görmüyorsun.. Aşkından ne haldeyim, bilmiyorsun. Sen orada eğlenirken benim burada ne halde olduğumun farkında değilsin! Alıştım, canım yanarak, içim kanayarak alıştım. Ama özledim be adam. Seni özledim. Sesini, seviyorum deyişini,  aşkım, canım , bitanem deyişini özledim. Her saat her dakika konuşmamızı özledim. Seni özledim be adam! Canımsın benim. Özümsün, kıymetlimsin. İşlerin var anlayabiliyorum. Ama her seferinde bi 'seni seviyorum' lafıyla telafı ettiğini, benimle ilgilenememin sebebini bununla atlatmaya çalışıyosun. Her seferinde inanmış görünüyorum sadece. Daha fazlası değil..

Senin, benim içimde ki fırtınadan haberin yok ki adam. Nefesimin kesilmesinin sebebinin, seni görüdüğümde utanmamın, yanında bi çocuktan farkımın olmadığının farkında olabilirsin, ama içimde ki fırtınayı görmüyorsun. Şuan bunlarıda görmüceksin, biliyorum. Ama en azından ben seni yine sevip, yine kızgınlığımı burada bırakmış olacağım. Yine sana hiç bişey hissettirmemiş, sana bişey belli etmemiş olucam. Burayı sana yazmak için açmıştım halbu ki, geldimiz son nokta, benim içimi boşaltma yeri olarak gerçekleşti.

Seni seviyorum adamım..

Seni çok seviyorum adamım...

Paramparça..

            ( http://www.youtube.com/watch?v=ny7llJQ1TdQ )

Bi işe başlarsın, ilişki, okul, aile, akraba evinde kalmalar. Yada ne bileyim, en ufak bi ayrıntı hayatınızı değiştirebilir. Eğer gerçekte cesaretin varsa, bunların hepside senin için bi mutluluk, sevinç olarak geri döner. Eğer gerçekten mutluysan, geçmişin bi önemi yoktur ki. Yazmak herşeye merhem olur derler, sahidende olur mu? Sana olan öfkemin geçmesine vesile olur mu? Bilmiyorum sevgilim.. Bedenim uyuşmuş gibi, hiç bişey hissetmiyorum özleminden başka. 'Seviyorum ben seni be!' diye bağırmak geliyo içimden.. Yapamıyorum. Hangi ara uzak olduk ki biz senle? Ne olursa olsun bu gecede kalırdı yaşadıklarımız, yarına taşmazdı ki..

Anla beni adam. Seni senden korumaya çabalamak, yordu beni. Sen üzülme, üzülmene kıyamam dedikçe.. Şu durumda kendimi üzdüm sanırım. Haklısın, sana hiç bişey diyemem ben. Ama bide sen beni anla be adam. Yapamam, cesaretimi kırarlar, kabul edemezer sana gelişimi. Bırak herşeyi, oluruna gitsin. Başından sonuna kadar yanındayım ki ben senin. Kendimi kaybediyorum, kızıyorum, küsüyorum. Senin haberin olmadan yine barışıyorum seninle. Özlemim kendimi aştı artık, her gece başımı yastığıma koyduğumda ki halimi bir ben, bide Allah bilir be adam. Üzümeyelim birbirimizi hadi daha fazlada, bitsin bu özlem.. Ben senin bir tek kelimenle sana kızsamda, yinede yine tek bir lafınla kanarım. Bakma içime ne olur. Fırtnalar kopsada kimseciklere belli etmem. Özgür ruhlu olamıyorum ben paşam. Senin kanadının altında özgür olmam benim neyime ki?

Bu gecelik yeter haydi, sende uyumana bak bende uyumaya çalışayım. Uykulu gözlerinden öpeyim son bir defa, sabaha kadar deliksiz uyuman dileğimle. Seni, senin beni sevdiğinden daha çok seviyorum..